۴ نفر بودیم توی تاکسی، سه تا زن با یه پسر! نزدیک مقصد دختری که جلو نشسته بود مقدار کرایه رو پرسید و راننده مسیر ٨٠٠ تومنی رو گفت حداقل هزار ، دلیلش هم این بود که از فلان مسیر ( که جز اون نیست اصلا ) رو رفته ، من و پسره که مسیرمون بود هر روز اعتراض کردیم ، اونم خیلی ساده صداش رو برد بالا ، من هنوز میخواستم منطقی راضیش کنم که کرایه اش ١٠٠٠ نیست که دیدم پسره هم یه ذره صداش رو برد بالا و گفت که تا بقیه پولشو نگیره نمیره پایین ، راننده گفت نمیده و مهم نیست که ما راضی هستیم یا نه !!! کار داشت یه کوچولو بالا میگرفت که من یهو از اون ور افتادم و با پیر زن بقلیم داشتم به پسره میگفتم که ارزش نداره ، اونم داشت کوتاه میومد که راننده با عصبانیت یه دویستی داد بهش و با یه حرصی گفت فک نکنی بچه زرنگیو یه سری فحش که من دیگه وا نستادم ببینم چی میگه !
واقعیت اینه که اون آدم با تنام پر رویی و بی ادبی اش بالاخره کوتاه اومد ، ولی من با وجود این که ٣ نفر دیگه پشتم بودن ازش نمیدونم ترسدم یا چی که به هر حال از حقم راحت دست کشیدم ، شاید به بهونه ی مزخرفه " دویست تومن ارزش نداره و بهتره که با این آدم دهن به دهن نشم !"
یاد اون دفعه ای افتادم که خودم حال داشتم و با راننده دعوام شد و یه خانومی اون وسط بود که هی بهم میگفت بسه بچه جون و من تو دلم چقدر بی عرضه میدیدمش !!
به نظرم این اتفاق یه نمونه ی کوچیک از بی تفاتی های ما نسبت به این وضعیت اسفناک است که به هر حال همه میدونیم که داره در حقمون ظلم میشه ولی یه جور ترس یا هر چی تو وجودمون مانع از هر گونه عکس العملی میشه !!!
