خانه ملت یا خانه خواص ؟
روزهای اخیر برای کسانی که خرداد 92 در کمال نا امیدی چنگ به آخرین ریسمان موجود برای تغییر وضعیت جامعه اطراف خود زدند، شرکت در انتخابات، دست کمی از رویا ندارد. ارزش این رویا زمانی بیشتر می شود که گزینه ی جدی تحریمِ انتخابات پیش روی آن ها بود، اما با امید و صد البته از روی یک حس مسئولیت پذیری نسبت به آینده ی مبهم خودشان و مردم برای تغییر فضای موجود خوشبینانه رای دادند و خدا را شکر تا الان و پس از صد روز تغییر را حتی بیش از آنچه تصور می کردند شاهد هستند؛ لذا شاید حالا و در همین روزهای رویایی که طعم تغییرخواهی در چهارچوب قانون را چشیده ایم، وقت مناسبی باشد که با دیده ای منتقدانه نسبت به تحریم خودجوش انتخابات مجلس نه ام در سال نود بنگیریم.
کمی عقب می رویم و به تیر ماهِ پس از انتخاب حسن روحانی به عنوان ریاست جمهوری ایران باز می گردیم. ادعای بزرگی نیست اگر بگوییم اکثریت قریب به اتفاق مردم با جدیت کم نظیر پیگیر جلسات تایید صلاحیت کابینه روحانی در مجلس بودند. هر کس هر لحظه که می توانست از هر منبعی اخبار را دنبال می کرد. نکته ی حائز اهمیت این بود که بیش از نیمی از مردم تازه در همان 3 روز بود که به برکت پخش مستقیم صدا و سیما از مجلس با نمایندگان ملت آشنا می شدند. نمایندگانی که با رای ضدتحریمی ها و عدم رای دادنِ تحریمی ها وارد خانه ملت شده اند. اتقادات بالا گرفت، از صدا و نحوه ی سخنرانی و اطلاعات کم و زیادشان گرفته تا عملکرد و غرض ورزی هایشان، همه و همه زیر ذره بین مردم قرار گرفت.
بازی مجلس با وزرای پیشنهادی ورزش و جوانان و رد دو وزیر، ترس بی جای رییس جمهور از معرفی دکتر توفیقی به عنوان وزیر علوم به مجلس به علت سابقه سیاسی ایشان ، رای ندادن به دکتر نجفی به خاطر همدردی با قربانیان وقایع 88 و در این حرکت آخر تشکر "212" نماینده از صدا و سیما به خاطر پخش مستند حرمت شکنان. مستندی که عملا نقض حقوق بسیاری از شهروندانی بود که هرگز فرصت بیان درست و حقیقی آن روز تلخ را پیدا نکردند. مستندی که به دروغ و با پخش جزئی از آنچه که روی داد همه چیز را وارونه جلوه داد.
شاید وقتش رسیده است که به اشتباه خودمان پی ببریم. اشتباهی که باعث شد 4 سال خانه ملت را به خانه ی خواص تبدیل کند و به جای حمایت از تمام اقشار جامعه ، صدای بخش کوچکی از آن شود. اشتباهی که گرچه در فضای رخوت آلود و خفقان آن دوران امری طبیعی به نظر می رسید، اما تکرار مجدد آن و واگذاری مجدد کرسی های مجلس به نا اهلانش امری غیر قابل پذیرش است.
برای آن دسته از کسانی هم که معتقدند بسیاری از کاندیداهای لایق به هر دلیلی موفق به گذر از فیلتر شورای نگهبان نمی شوند و عملا شرکت در انتخابات تفاوتی در نتایج به وجود نمی آورد، علی مطهری بهترین مثال است. فردی که به تنهایی صدای بخش کثیری از مردم شده است و بی هیچ واهمه ای از حصر می گوید و در مقابل سخنان آیت الله جنتی، تند می شود : " امتحانش مجانی است، خود آقای جنتی یک هفته به همین صورت زندگی کنند ( شرایط حصر خانگی موسوی، کروبی، رهنورد) ، ببینند دوام می آورند یا نه!" توجه کنید که ارزش این سخنان از زبان نماینده ملت دو چندان می شود و راحت تر به گوش مسئولین می رسد.
خلاصه کلام آن که، انتخابات مجلس دهم از اهمیت خاصی برخوردار است و اگر وظیفه ی خود می دانیم که در هر شرایطی حتی اگر نگذارند ،خود را در آینده سرزمینمان دخیل نماییم، مرحله ی بعدی تغییر، خانه ملت است. چه بهتر است اگر بر خلاف سنت همیشگی به جای آن که در یک ماه منتهی به انتخابات به تبلیغات بپردازیم ، از امروز و از همین لحظه از خودمان و اطرافیانمان شروع کنیم و آنها را نسبت به این مهم آگاه کنیم که اگر تغییر می خواهند، بعد از ریاست جمهوری، نوبت به مجلس شورای اسلامی رسیده است.
به امید آنکه روزی دوباره از درون مجلس هم آوایی تمام اقشار این مرز و بوم را بشنویم.
سرمقاله گزاره - منتشر شده در تاریخ 12 آذر 1392
پیوست شماره 1 - تاریخ 1392/9/18
بعد از سخنرانی قاطع ، صریح و البته تند ظریف در سالن علامه امینی دانشگاه تهران، 20 تن از نمایندگان مجلس از جمله رسایی به اون تذکر داند !!!
دکتر ظریف در پاسخ به سخنان نماینده انجمن مستقل گفت : چرا اجازه می دهید نمایندگانتان در برایر بیگانه تحقیر شوند ؟ ... ما داریم پولی را که دولت مورد حمایت شما از دست داده است، قسطی پس می گیریم !!! و ....
پیوست شماره 2- تاریخ 1392/10/9
