تعلیق

تعلیق

به خودم اومدم و دیدم که زندگیم شده پر از ذوق و هیجان و البته اضطراب و کمی هم ترس برای آینده ای پر از عدم قطعیت ها و ناشناخته ها و البته موفقیت ها و شکست ها. آینده ای که به جز یه تصویر تار چیزی ازش ندارم، اما میدونم دارم به سمتش حرکت میکنم و با هر قدمم، خودم و خودش بهش سر و شکل میدیم. این شد که اینجا شد "تعلیق." تعلیقی (انگلیسی: Suspense) که به قول ویکی پدیا جان: " به حس و کشش تنش‌آلود و پرهیجانِ برآمده از موقعیتی غیرقابل‌پیش‌بینی و مرموز گفته می‌شود."

عضویت در خبرنامه معرفی کتاب
کتابخونه

خونده‌های اخیر

The Bell Jar
really liked it
I finished this book more than two weeks ago, and I was too glad I am done with it that totally forgot to write a review, though it has been haunting me since. A semi-autobiographical novel about depression and suicide (and suicidal thou...
بیروت ۷۵
liked it
tagged: soon-to-be-read
همسایه ها
it was amazing
tagged: ادبیات-زندان

goodreads.com

کتابهای رو طاقچه، زیر تخت، توی کیف، توی دست، و به تازگی توی گوش و توی کیندل

Electric Arches
tagged: currently-reading
The Art of the Novel
tagged: currently-reading
آخرین انار دنیا
tagged: ادبیات-جنگ-و-ضد-جنگ and currently-reading
فاوست
tagged: currently-reading

goodreads.com
شبکه اجتماعی جات
بایگانی

۲ مطلب در خرداد ۱۳۹۲ ثبت شده است

"رای می‌دهی یا نه ؟؟"، سوالی که هر روز آدم‌های زیادی ازم می پرسند و بیش از یک بله و خیر ساده هم جواب می خواهند. گاه یاد آن "چرا؟" های داخل پرانتز، جلوی بعضی از جملات کتاب درسی هایمان می افتم که کمتر پیش آمد به دنبال پاسخش بروم! پاسخ من به سوالِ مذکور نیز توفیر چندانی با همان جملات ندارد، جوابم مشخص است  ، بله رای می دهم، ولی چرایش را یا نمی دانم یا حداقل دلایلم به تصور خودم قابل دفاع نیست . بعد از جواب دادن نیز، دوستان گویی که از قبل یک لیست از ایراداتِ وارد به جوابم آماده کرده اند، تا ده یا پانزده مورد را بی وقفه می شمرند و می روند . این شد که به چرایی جوابم بیشتر فکر کردم، نه صرفا برای پاسخ به دیگران ، برای خودم و اینکه چرا فکر می کنم دلایلم برای دیگران لزوما منطقی نیست . در این بیشتر فکر کردن رسیدم به یک ویژگی که شاید اولین بار بیشتر به صرف همراهی با نوعی جریان و تفکرِ فرد یا افراد وعملکرد آن و ... پذیرفته بودم، "اصلاح طلبی".

واقعیت این است که من خودم و روحیاتم اصلاح طلب است ، نه انقلابی (حداقل هنوز)؛  و به نظرم اصلاح طلبی مقدمه ای بر انقلاب نیست، که اگر حتی به خشن ترین وجه ممکن سرکوب شد وبه نتیجه نرسید کنارش بگذاریم، و ناخودآگاه گامی بلند به سوی انقلاب و دگرگونی از بیخ و بن برداریم!  قبول که همه چیز در این بلبشو غلط در غلط است ، تقلبِ مجدد امری است ممکن، دوستان و آشنایان و بزرگان در زندان اند، مشکل از آن بالاتری هاست و رییس جمهور هیچ کاره، اگر شرکت کنیم باز می گذارند به حساب شرکت پر شور و پزش را می دهند به رسانه‌ی بیگانه، فکر می کنند اعتراضی به وضعیت موجود نداریم و چه و چه و چه ، ولی باید انتخاب کرد ! یا باید به کوچکترین امید ها برای اصلاح هم چنگ زد و اصلاح طلب ماند، یا به هر دلیلی مثل تحریم، بی تفاوت از کنارشان گذشت و خاموش منتظر یک کن فیکونِ اساسی ماند .

 من نه اینکه به معنای واقعیِ کلمه امیدوار باشم، ولی مطمئنم که به هزار دلیل از این دگرگونیِ عظیم و احتمالی بیم دارم، و خوب از آن‌جایی که راه حلِ بسیاری از آن ده- پانزده ایرادی که دوستان از جواب مثبتم می گیرند (و به حق نیز اشکالات واردی است)، یا تدریجی است و با هزار اما و اگر، و یا کوتاه مدت و در غالب همان تغییرات اساسی ، در نتیجه تا اینجا ی کار رای می‌دهم، حداقل تا زمانی که ایرادی بدونِ دو دورنمای بالا بشنوم.

اما همان طور که پیداست، دخالتِ بارزِ شخصیت، تفکر، عقیده و روحیه ی من در این استدلال همان نکته ای است که باعث می شود به راحتی در برار پرسش‌کننده آچمز شوم .

شما چرا رای می دهید ؟؟ شما هم به دلایل شخصیتی ؟؟

 
 
 
 
 
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۳ خرداد ۹۲ ، ۲۲:۳۴
راحله عباسی نژاد
مقدمه ١. همه خوب می دانیم که فضایی به وجود آمده  تحت عنوان فضای مجازی . فضایی که به عقیده ی بسیاری رفتار و کردار آدم ها در آن به مقدار قابل توجهی تغییر می کند و حتی کار به آنجا می رسد که بعضی ظاهر خود را نیز به شکلی کاملا متفاوت از آن چه که به واقع می باشد ،در شبکه های مجازی ارائه می دهند . روابط ( به طور خاص پسر و دختر ) بعضا یا کاملا نو ظهورند و یا رنگ و بوی جدیدی به خود گرفته اند. خلاصه  آن که به راحتی می توانیم انسان ها را در فضای مجازی دارای شخصیتی دوم بدانیم که فاصله ای بعید با شخصیت اولشان دارد . بد نیست تعریفی ساده از شخصیت اول هم داشته باشیم ، شخصیت اول را ، شخصیتی می دانم که در دنیای واقعی و روزمره ی خودمان با آن روبرو هستیم ! شخصیتی که گاه آرام می دانیم و گاه بذله گو، گاه مذهبی می دانیم و گاه غیر مذهبی ؛ زیبا و زشت ، ساده و دغل ، تندخو و مهربان و ... ، همگی ویژگی هایی هستند که به شخصیت اول نسبت می دهیم . 
مقدمه ٢. گاه پیش می آید که برای مکان و یا فضایی خاص از واژه ی "محیط " استفاده می کنیم، گاهی هم با علم بر این که فضای مورد نظرمان "محیط" نیست ، واژه ی "دنیا" را به آن نسبت می دهیم ! به طور مثال می گوییم محیط مدرسه ، محیط اداره، محیط دانشگاه و ... ، یا مثلا می گوییم فلان کشور یک دنیای دیگر است نه یک محیط دیگر . کمی که تامل کنیم می بینیم برای فضاهایی با تفاوت های چشم گیر ، مثل آداب رسوم و روابط انسانی کاملا متفاوت از واژه ی دنیا استفاده می شود و برای فضاهایی با تفاوت های کمتر از واژه ی "محیط " . 
حال به این دو جمله توجه کنید : 
" من در محیط مدرسه با حجابم ولی خارج از آن نه " 
"آمریکا یک دنیای دیگر است ، هر کاری که دوست داشته باشی می توانی در آن انجام بدهی " 
با کمی دقت در کاربرد جمله ی اول ، متوجه می شویم که داشتن دو شخصیت متفاوت در خارج و داخل محیط مدرسه امری غیر قابل قبول است (گرچه که در چهارچوب قانون کشور ما است ) ، اما همین برخورداری از شخصیت دوم در دنیای آمریکا ، امری پذیرفته است . نتیجه آنکه بروز شخصیت ثانی در "محیط "جدید دارای ایراد و مذموم است،  اما در "دنیای "جدید حتی امری ستودنی است ، چرا که مجال ابراز ابعاد وجودی دیگر انسان را فراهم می نماید . 
پرسش : حال سوال اینجا است که فضای مجازی را "محیط" بدانیم یا "دنیا" ؟؟
اگر "محیط" بدانیم ، تمامی اختلاف هایی که میان شخصیت مجازی انسان و شخصیت حقیقی او وجود دارد دارای اشکال است و باید فکری به حال از بین بردن این دو شخصیتی بودن کرد( همان طور که همگی دوست می داریم که دختران آزادانه بین باحجابی و بی حجابی در" محیط" مدرسه را، بر اساس باورهای ثابتشان انتخاب نمایند ) و اگر "دنیا" بدانیم ، به این صورت که هر انسانی روابط و ظاهر و در کل زندگی دلخواه خودش را ، که به واسطه ی شرایط ، در این "دنیا"ی حقیقی اجازه ی ظهور نیافته است بسازد؛ آیا نمی توان گفت که فضای مجازی حتی به شکلی مفید هم خواهد بود ؟؟
و شاید که اصلا این بروز شخصیت برای بسیاری  اتفاقی خوشایند است و نباید که به عنوان یک معضل به آن نگریست؟؟  
۲ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۷ خرداد ۹۲ ، ۱۲:۴۵
راحله عباسی نژاد